tag:blogger.com,1999:blog-3955590605955296885.post4573253900813086917..comments2024-03-29T00:47:09.574+03:00Comments on Berya'nın Kaleminden: BENCİLLİK TOHUMU ekMEyelim!Belgin Eryavuzhttp://www.blogger.com/profile/12600378174451583471noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3955590605955296885.post-86307512410812056512014-05-31T01:41:58.995+03:002014-05-31T01:41:58.995+03:00Çocukların bir yere oturma hakkının olmadığı algıs...Çocukların bir yere oturma hakkının olmadığı algısını çok garip buluyorum. Çocuk dediklerimiz bir yetişkin kadar güçlü ve dayanıklı değiller. Daha çabuk yorulurlar, aracın yolculuk sırasındaki sallantılı hareketlerinde iyi tutunamazlar ve saire. Dolayısıyla "O kadar yetişkin ayaktayken çocukların oturması çok saçma" mantığının kedisi saçma bence. "Ayakta yaşlı varken çocuğun oturması saçma" mantığı da öyle. Yetişkin ile çocuk, aynı kümede değerlendirilebilir. Ben bir yaşlıya yer veriyorsam bunun nedeni saygıdan daha öncelikli olarak daha çabuk yorulması ve tutunmakta güçlük çekmesi ihtimallerinden ötürü. Dolayısıyla ayakta yaşlı varken bir çocuk oturuyorsa bunda kötü bir şey yok. Ha, anne-baba çocuklarını kucaklarına alırlarsa elbette sorun çözülebilir. Ancak sürekli bu şekilde yolculuk yapmak tahmin edersiniz ki çileli bir durum. Yol boyu (örneğin) 23 kiloluk çocuğunuzun kucağınızda oturması çok kolay ve rahat olmasa gerek. Araç çok sıkışıksa bir yol bulmaya çalışmak gerek tabii, ama her zaman yöntem bulunamıyor. Bir de şunu hep gözardı ediyoruz: Gençler ve orta yaşta yetişkinler sanki her zaman dinç ve sağlıklıymış gibi bir algımız var. Bir genç bir yaşlıya yer vermiyorsa hemen kötü kötü bakarız. Oysa yaşlıya yer vermeyen kişi biraz önce ayağını burkmuş olabilir, belinden rahatsız olabilir, çok yorgun olabilir, bacakları ağrıyor olabilir, ayakkabı ayağını çok acıtmış olabilir (hele topuklu ayakkabıysa) ve saire. Dolayısıyla bu yer vermeme durumuna bu kadar sert yaklaşmamak ve hemen "saygısızlık" olarak yaftalamamak gerek bence. Anonymousnoreply@blogger.com