DÜNYAYA SAHİP OLMAK mı? (1/2)

İnsan olarak belki de en büyük yanlışımız her şeyin sahibi olmaya çalışmak.

Aslında daha da kötüsü bu hareketimizin yanlış olduğunu düşünmüyor olmamız.

Zamana karşı yarışta koşarken farkında dahi olmamamız.

Dünyaya sahip olma dürtüsü öylesine iliklerimize işlemiş ki dur durak bilmiyoruz. Neredeyse bir tür bağımlı hale gelmişiz. Hep daha çok istiyoruz. Sanki her şeyimiz yeterlisinden daha çok olunca daha çok mutlu olacakmışız gibi.

Oysaki sadelik, her şeyden yeterince olması en büyük saadet. Çünkü ne kadar çok eşyamız, ne kadar çok evimiz, arabamız varsa dertleri de beraberinde geliyor.

Bu şeffaf bir tuzak bence. Bu nedenle göremiyor, farkına varmıyoruz belki de.

Tıpkı maymun tuzağındaki gibi.

Asya’da özellikle Hindistan’da maymunları yakalamak için bir tuzak kurulur.

Bunun için bir hindistan cevizi alınır. İçi güzelce oyulurken altına ince bir yarık açılır.

Ardından iple bir ağaca bağlanır ve içine maymunun sevdiği tatlı bir yiyecek konur.

Hindistan cevizinin altına gelen ve yarıktan sevdiği yiyeceğin kokusunu alan maymun; elini açık olarak dar yarıktan içeriye sokar.

Artık yiyecek avucunun içindedir. Sımsıkı kavrar. Bu güzel yiyeceği midesine indirmesine çok az kalmıştır.

Ama o da nesi?

Avuçladığı yiyecekle beraber maymun elini bir türlü yarıktan geçiremez. Sımsıkı tuttuğu yiyeceği bırakmak istemez ama elini de hindistan cevizinden bir türlü çıkaramaz.

Bu arada gelen avcıları görünce kızar kendi kendine. Yakalanacağını bile bile kaçmaz. Kaçamaz.

Halbuki onu tutan bağlayan hiçbir şey yoktur ortada.

Kendi bağımlılığından başka.

Elini açsa, yiyeceği bıraksa özgür olarak avcılardan kurtulacakken yapmaz. Yiyeceği bırakmak istemez. Bir anlamda açgözlülüğüne yenilir.

Kaynaklar bu tuzaktan kurtulan çok az sayıda maymun olduğunu belirtiyor. (devamı 2/2’de)

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

18.09.2024