HAYATI ŞEKİLLENDİREN KUVVET

Artık biliyoruz ki düşüncelerimiz hayatımızın yoluna döşenen taşlar.

Olumlu ve iyimser düşünceler yolumuzu kolaylaştırırken, yaptığımız seçimler doğrultusunda hayatımızı şekillendiriyor.

İçsel bir güç oluyor.

Motive ediyor.

Umutlandırıyor.

Böylece anların farkındalığında kavuştuğumuz mutluluk, içimizden dışarıya ışık olup yansıyor adeta.

Seçimin elimizde olduğu gerçeğini yeniden hatırlamak için; gelin şimdi paylaşacağım sade ama hoş anektoda yer verelim düşüncelerimizde.

Her şey bir şapka ile başlar.

New York’un küçük bir dairesinde annesiyle beraber yaşayan Maria’nın şapkası ile.

Maria büyük bir şirkette sekreter olarak çalışır.

Ona göre hayatı basit ve sıkıcıdır.

Kimsenin dikkatini çekmeyen, kendisiyle çok da barışık olmayan bir kızdır.

Günlerden bir gün işe giderken; yolunun üzerinde yeni açılmış bir şapka dükkanı görür.

Merakla içeri girer.

Dükkanda şapka deneyen müşteriler vardır.

Maria da hoşuna giden şapkaları denemeye başlar.

Denedikleri arasında bir tanesini çok sever. Şapkayı taktığı anda aynada kendisini çok güzel görür.

Bu arada diğer müşterilerden de hoş iltifatlar alır.

Toplum içinde ilk defa fark edilen Maria, aynada kendisine daha dikkatli bakar ve gerçekten harika göründüğünü düşünür.

Hiç zaman kaybetmeden kasaya gider ve şapkayı satın alır.

Kocaman tebessümlerle dükkandan dışarıya çıktığında, etrafındaki her şey kendisine çok farklı, ışıltılı ve güzel gelir.

Tüm bu güzellikleri daha önce fark etmediği için kendi kendine hayıflanır.

Caddenin gürültüsü bile ahenkli, çiçekler rengarenk ve hava tertemizdir. Adeta bulutlar üzerinde uçarcasına yürümeye başlar.

Tıpkı insanın aşık olduğunda hissettiği gibi, dünya ona her şeyi ile mükemmel görünür çünkü.

Bu harika hisle her zaman geçtiği kafenin önünden geçerken duyduğu iltifatlar onu daha da gülümsetir.

Kızaran yanakları ile yürümeye devam eder.

Ofis binasına geldiğinde kendisine kapıyı açan ve selamlayan görevliyi ilk kez fark ettiğine şaşırır.

Asansöre biner.

Çalışma katına geldiğinde iş arkadaşlarının iltifatlarını duymaya başlar.

Üstelik müdürü ilk defa olarak, yeni bir işle ilgili fikrini almak için onu öğle yemeğine davet eder.

Mesaisi bitip akşam olduğunda gülümsemesini hala koruduğunu fark eder Maria.

Evine otobüs yerine taksiyle gitmeye karar verir.

Şansına elini kaldırır kaldırmaz iki taksi önünde durur.

Sonunda eve varır.

Kapıyı açan annesi şaşkınlıkla kızının harika göründüğünü, gözlerinin tıpkı çocukluğundaki gibi parladığını söyler.

Maria da hemen oracıkta gününün mükemmel geçtiğini, kendisini harika hissettiğini ve hepsinin başındaki şapka sayesinde olduğunu açıklar.

Annesi şaşkınlıkla kızına bakarak hangi şapka olduğunu sorar.

Maria bir anda öyle şaşırır ki.

Hemen elini başına götürür.

O da nesi?

Şapkası başında değildir gerçekten de.

Ne olduğunu, şapkayı hangi ara, nerede çıkardığını anımsamaya çalışır.

Ancak anımsaması geciktikçe panikler.

En sonunda kafasını biraz toparladığında; şapkayı alıp kasaya gittiği ve cüzdanını çıkarmak için onu tezgaha koyduğu gelir aklına.

Yani şapkası dükkanda kalırken o da tüm gününü şapkasız geçirmiştir.

Ancak yaşadıkları, hissettikleri, gülümsemesi, hayata bakışı sadece şapka vesilesi ile açığa çıkan ışığıdır.

İçinde hissettiği mutluluk gözlerine, yüzüne, tavırlarına dolayısıyla tüm gününe yansımıştır.

Kıssadan hisse; günümüzü ve hayatımızı şekillendirecek olan basit farkındalıklarla zorlukları daha katlanabilir hale getirmek mümkün.

Yeter ki yaşamın kıyısında köşesinde kalmış her özel detayın farkında olalım.

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

20.08. 2025