İÇSEL KEŞİF YOLCULUĞUMUZ (2/3)

İşte kitabı okuyup, tüm bu noktalar üzerinde düşünen Brooks; sonuçta yazarın dışsal başarımız ile içsel değerlerimiz arasında sürekli bir çatışma yaşadığımız gerçeğine varıyor. Ve ekliyor; ‘’Buradaki önemli nokta, doğamızın bu iki farklı yönünün farklı mantıklarla işliyor olmaları.’’

Daha anlaşılabilir olması açısından konuşma metnini olduğu gibi paylaşmayı uygun gördüm. İşte David Brooks’un sözleri;

‘’Doğamızın DIŞSAL yönü, iktisadi mantıktır. Girdi çıktıya bakar. Alınan risklerin karşılığı ise ödüldür.

Doğamızın İÇSEL yönü, manevi bir mantığa sahiptir. Bu mantık genelde ters işler. 

Almak için vermek zorundayız. İçsel bir güç kazanmak için, dışsal bir şeyden fedakarlık etmek gerekir. İstediğinizi elde etmek için hırsınızı yenmeniz şarttır. 

Kendinizi gerçekleştirmeniz için aslında kendinizi unutmak zorundasınız.

Olmasını istediğiniz BEN ile gerçekte olduğunuz kişi arasında bir fark olduğunu anlayınca; bir şekilde orta yolu bulmaya çalışırsınız. Arzu edilen şekilde bir övgüyü hak etmek yerine, bir başkasının size bunu bahşetmesini beklersiniz.

Duygusal zenginliğimiz yok denecek kadar az. Oysaki Adem1 güçlü yanlarımızı geliştirerek yaratılır. Adem 2 ise zayıf yönlerimizle savaşarak.

İçinize doğru bir yolculuk yapın.

Böylece hayatınız boyunca sürekli yaptığınız hataların ne olduğunu bulursunuz. Çünkü bu artık sizin imzanız gibidir. Diğer hatalarınızı doğuran, sürekli yaptığınız bir yanlıştır.

Siz hatanızla mücadele ederek, onunla savaşırken; sonunda bir karakter derinliği inşa edersiniz.  Bu mücadele sırasında dört güzelliği yanınıza almayı asla unutmayın.

* UMUT

* İNANÇ

* SEVGİ

* AFFEDİCİLİK.’’

İşte izlediğim video ve açılımı.

Okuyup üzerinde düşünmek ve kendimize göre değerlendirmek tamamen bize kalmış.

Elbette amaç yöntemlerden ziyade; bu içsel yolculukta ahenkle dans etmeyi becerebilmek olmalı. Öyle değil mi?

Yanımızda her daim yeşil kalan umutlarımız, gerçekliğe olan inancımız, kendimizle bütünleşen sımsıcak sevgimiz ve hafiflemek adına uygulamaya çalıştığımız affediciliğimiz varsa; en güzel dansı yapmaya başladık bile. Ne dersiniz?

Gerçekten de zaman zaman kendimizi anlayamıyoruz. Neyi neden yaptığımızı bilemiyoruz. İşte bu nedenle İÇSEL KEŞİF YOLCULUĞUmuzu önemsemek gerek diye düşünüyorum.

Kendimizi keşfettiğimizde daha çok seveceğiz. Çünkü daha uyumlu, sevecen, çevresiyle ve hayatla barışık, alabildiğine özgür ve zarif yanlarımız olduğunun FARKINA varacağız. Eksiklerimizin gözümüzü korkuttuğu kadar çok olmadığını göreceğiz. Tüm bunlar bizi duygu ve düşüncelerimizde olumlu olmaya, pozitif düşünmeye itecek.

Belki de ilk başlarda yapmaya korktuğumuz dansın diğer figürlerini de öğrenmek isteyeceğiz. Neden olmasın ki?  (Bu keyifli içsel yolculuktaki diğer güzel yöntemler ve  devamı 3/3’ de)

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

19.06.2014