DEĞER VERMENİN GÜZELLİĞİ (1/2)

Kitaplarını ve hayata bakışını çok sevdiğim bir yazar var.

Kendisi psikolog ve akademisyen aynı zamanda.

Kişisel gelişim kitapları hep çok satıyor. Aslında çoğunuz onu televizyon programı ile de tanıyor.

Mehmet Doğan Cüceloğlu.

Bugün onun güzel bir anlatısını beraberce hatırlayalım istedim. Bu anlatı gerçek bir öyküye dayanıyor.

Amerikalı yazar ve televizyon sunucusu Jacob Shmuel Boteach çocuklarıyla birebir yaşamış.

İnsana değer vermenin ve kendisini değerli hissettirmenin güzel bir örneği bence. Özellikle yaşadığımız zor şartları ve artan sevgisizliği düşününce; böylesi hatırlatmaların sıkça yapılması gerektiğini düşünmeden edemiyorum.

Günlerden bir gün baba Shmuel Boteach ailesi ile tatile çıkar. Gittikleri yerde çocukları ile yürürken kendilerinden para isteyen bir dilenciye rastlar.

Baba cebinden çıkardığı bir doları adama verirken: parayı yararlı bir şey için harcamasını söyler. Ardından duruşunun, bakışının eğer isterse bunu yapabileceğini ekler.

Dilenci teşekkür ederken, karnının aç olduğunu ve ekmek almak için harcayacağını fısıldar adeta.

Baba sessiz kalmaz, ona inandığını belli edercesine gözlerinin içine bakar. Sonra da iyi günler dileyerek çocukları ile yola devam eder.

Bu konuşmaya şahit olan çocuklardan 14 yaşındaki kızı babasına tepkilidir. Adamın yalan söylediğini, o parayla ucuz şarap alıp içeceğini ve adamın alkolik kalmasına yardım ettiği için de kendisine kızgın olduğunu bir çırpıda söyleyiverir.

Babası kızının sözlerini sakince dinler ve usulca kızına haklı olabileceğini belirtir. Ancak içki alıp içiyor olsa da eskisi kadar rahat ve vurdumduymaz olamayacağını, biraz da olsa rahatsızlık hissedeceğini sözlerine ekler.

Kızı bir türlü ikna olmaz. Babasına çıkışır. O parayla dilencinin sokakta yaşamaya ve şarap içmeye devam edeceğine inandığını üzerine basa basa tekrarlar.

Babanın yanıtı ise kızını bu sefer düşünmeye sevk eder. Çünkü dilencinin kendisini değersiz bulduğunu; onurunu geri kazanana kadar herhangi bir gayret göstermeyeceğini söyler. İşte tam da bu nedenle adamın gözlerinin içine bakarak konuştuğunu, parayı verirken onu dikkate aldığını, değer verilecek onurlu bir insan olarak gördüğünü hissettirdiğini söyler. Ve bu davranışının, verdiği o bir dolardan çok daha kıymetli olduğuna inandığını belirtir.

Kızı yine de tam ikna olmaz. Çünkü babasının bu davranışının bir işe yaramadığına kendince emindir.

Bunu fark eden baba bu sefer konuyu biraz daha derine inerek açıklamaya çalışır. (devamı 2/2’de)

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

20.05.2023