YOL AYIRIMI...

Yaşamımız boyunca hep bir yol ayırımı var önümüzde, seçimi tamamen bizim elimizde olan…

Ve pek çok etken… o seçimleri etkileyecek olan. Ya zirveye taşıyacak bizi kanatlandırıp ya da dipsiz kuyulara atacak görünmeyen kanatlarımızı kırıp. Ama yine de her seçimden biz, siz, sadece kendimiz sorumluyuz. Öyle ki sonuç bizim istediğimiz, hayal ettiğimiz şekilde de olabilir, tam tersi de. Tahmin ettiğimizden çok daha mutlu da olabiliriz, tamamen hüsrana da uğrayabiliriz. Sevabı da günahı da tamamen bize ait. Hiç kimseyi suçlamaya, mutsuzluklarımızın bedelini onlara ödetmeye  hakkımız yok. Bize düşen hayatın zorluklarına karşı direnirken cesareti hep yanı başımızda, hep sağduyumuzda tutmaya çalışmak.

Çevreye, doğaya, canlılara dikkatlice bakın. Zor şartlar altında ne çabalar ve özverilerle; ne başarılar kazanıldığını görün, farkı fark edin. Başka seçim şansları olmadığı için ellerindeki her şartı sonuna kadar zorlayanlardır onlar çoğunlukla. İçinde bulundukları zor durumdan kurtulmak adına gerekirse tırnaklarıyla kazarak kendi yollarını kendileri açarlar. Çünkü kendilerine kendilerinden başka destek yoktur bilirler. Üstelik önlerine çıkan pek çok engel onların hevesini her defasında kırsa da pes etmezler.

Elbette sadece insanlara değil, tüm canlılara has bu mücadele. Zorlu kış şartlarında üzerindeki bembeyaz kar örtüsünü yarıp, narin boynunu gökyüzüne uzatan kardelen çiçeğini düşünün bir kere. Ya da asfalt döşenmiş bir yol kenarında inadına açan sapsarı bir minicik çiçeği. Susuz topraksız yine de ben buradayım ve yaşıyorum der, adeta bağırır. Peki ya hayvanlar hepsi ayakta kalmak adına kıran kıran mücadelede.

Pek çoğumuz ise rahat ortamlarda, her şey elimizin altındayken bile seçim yapmayı beceremeyiz. Karşımıza çıkan eğitim imkanlarını elimizin tersiyle iter, herkesin gıpta ettiği okullardaki dersleri önemsemez, tüm bu hazırlıkların bize hayat boyu sağlayacağı artıları görmezden geliriz. Tabiri yerindeyse ite kaka, zar zor mezun olur, torpille girdiğimiz işten her gün kaytarmanın yollarını ararız. Tüm bu özensiz yaşam sürecimiz aslında bizi adım adım mutsuzluğa doğru sürükler de biz farkına dahi varmayız. Hayatın çarklarına kendimizi kaptırdığımız ve neredeyse soluklanmayı dahi unuttuğumuz zamanlara eriştiğimiz de ise hayallerimizin o renkli görüntüsü çoktan solmuştur. Son bir umut, son bir gayretle asılmak ya da asılmadan hayatın rutininde kaybolmak tıpkı yitip giden hayallerimiz gibi… işte yine bir yol ayırımı ve seçim yine bizim elmizde.

Oysa ki hangi yaşta olursak olalım; yapılacak öyle güzel şeyler, yaşanacak öyle renkli bir dünya var ki… Ama oturduğumuz yerden, hiçbir çaba göstermeden onlara sahip olmayı beklemek sadece büyük bir yanılgı olur, öyle değil mi? Neyi istiyorsak, nasıl istiyorsak onun için çabalamak gerek. Yılmadan, pes etmeden sonuna kadar savaşmak gerek. Gerekirse her şeyi göze almak ve eldeki imkanları sonuna kadar zorlamak gerek. Ama önce kendimize inanmak, yapacağımıza başaracağımıza olan güvenimizi asla kaybetmemek gerek. Sonrası nasılsa gelir…

Arzu ettiklerimize ulaşana kadar yaşadığımız her şey de bize hayatın gökkuşağı renkleri misali hediyedir. Asıl olan da budur. Çünkü mutluluk sonuçta değil; o yolda yürürken gösterdiğimiz tüm çabaların arasındaki tatlı acı anlarda saklıdır. Fark edebilmek, bulup çıkarmak ve bunlara sarılarak her defasında daha büyük bir azimle zirveye yol almak bizim elimizde. Zirve o ana kadar yaşadığımız mutlulukların son noktası ve yepyeni bir hayale koşma vaktini belirleyen yerdir aslında. Elde ettiklerimize sahip olmanın hazzıyla, heyecanla ve umutla.

Hayat kocaman bir sahne. Bir yanından diğer yanına giderken ki hayallerimiz ise bize eşlik eden en nadide güzellikler. Gerçekleştirebilmenin o güzel tadı başka hiçbir şeyde yok. O anlar bizim yaşam hanemizdeki en renkli film karelerimiz, gri siyahlar arasından pırıl pırıl parlayan. Gelin o renkli karelerimizi olabildiğince artıralım hazır fırsatımız varken.

Bugün, şu anda karar verelim ve hayallerimizi tek tek gerçekleştirmek için ilk adımı atalım.

Sonrası…

Sonrasında her şeyin çok güzel olacağı UMUDU ise hep yüreklerimizde…

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

22.03.2012