SEVGİNİN GÜCÜ

İçinde sevgi pırıltıları taşıyan konuları yazmayı seviyorum. Her satırda tebessümlerim eşlik ediyor bana.

Şimdi gelin beraberce Amerika’nın en önemli limanlarından bir tanesi olan Baltimore şehrine gidelim. Maryland eyaleti sınırları içindeki bu liman şehrinin kenar mahallelerinde yaşayan pek çok yoksul aile var.

Sosyoloji profesörü, bir gün sınıfındaki öğrencileri işte bu kesimlere gönderir.

Amaç o bölgede yaşayan çocuklar hakkında araştırma yapmaktır. Böylece yola koyulan gençler, bölgede yaşayan 200 kadar erkek çocuk bulur.

Sosyal durumlarını, yaşam şekillerini, eğitimlerini, alışkanlıklarını elden geldiğince araştırır. Sonuçta her bir çocuğun geleceği hakkında yorum yapabilmek için böylesi bilgilere ihtiyaçları vardır.

Araştırmayı yapan sosyoloji öğrencilerinin neredeyse tamamı, bu çocukların gelecekte şanslarının olmadığını belirtir. O an için gördükleri ve hissettikleri, kendilerinde bu olumsuz izlenimi yaratmıştır çünkü.

Aradan yıllar geçer.

Yirmi beş yıl sonra, bir başka profesör bu çalışmadan haberdar olur. Konu ilgisini çeker. O da kendi öğrencilerine bu konuyla alakalı bir başka görev verir.

Bu sefer gençler, aynı çocukları bulmaya çalışacak ve geçen süre içinde nerede, ne durumda olduklarına bakacaktır.

Öğrenciler, tıpkı eskiden olduğu gibi Baltimore şehrinin kenar mahallelerine dağılır. 

Şimdinin yetişkini, o zamanın küçüğü olan 200 ismi aramaya başlar.

Elbette aralarında göç edenler ya da ölenler olmuştur ama bunlar 20 kadardır. Geriye kalan ve hala kendi yoksul mahallesinde yaşamaya devam eden tam 180 çocuğu bulmayı başaran öğrenciler; onlarla hemen iletişime geçer.

Sonuç inanılmazdır.

180 çocuktan tam 176 tanesi üstün başarılarla okullarını bitirmiş; iş adamı, avukat, doktor, mühendis gibi saygın mesleklerle geleceklerini kurmuşlardır. 

Düşünsenize sadece 4 çocuk firesi ile büyük bir başarı hamlesi karşımızdaki. Zor şartlar, yoksulluk, yeterli beslenememe, belki ilgisizlik başarının önüne geçememiş.

Sonuçları inceleyen profesör bu durumdan çok etkilenir.

Konuyu kendisi ele almaya karar verir.

Tek tek o başarılı çocuklarla görüşmeler yapar. Elbette tüm o görüşmelerde en çok merak ettiği soruyu da sorar. Zorlayıcı koşullara rağmen, başarılı olmalarının altındaki sebeptir ilgisini en çok çeken.

Çocukların hepsi sözleşmiş gibi mahalle okulundaki öğretmenlerini işaret eder. Onun sayesinde başarıya imza attıklarını belirtir.

Hal böyle olunca profesörün yolu bu sefer öğretmeni bulmaya kadar uzanır. 

Öğretmenin hayatta olduğunu öğrendiğinde ise büyük bir mutlulukla onu evinde ziyarete gider.

Karşısında yılların izini gururla taşıyan, yaşlı ama dinç bir kadın öğretmen bulur.

Öğrencilerinin unutmadığı bu kadın ne yapmıştır da, çocukların başarılı birer yetişkin olmasına olanak sağlamıştır.

Öğretmen, gözlerindeki ışıltı ve yüzündeki o özel tebessümü ile sadece iki cümle söyler.

‘Çok basit. Ben o çocukları ÇOK SEVDİM’.

Ne kadar güzel değil mi?

İşte içimiz ısındı bir anda ve biliyorum ki sizler de şu anda benim gibi tebessüm ediyorsunuz.

İşte SEVGİNİN GÜCÜ.

İşte SEVGİ böylesine etkili ve bulaşıcı.

Hep olsun ve yüreklerimizi hafifletmeye, umutlanmamıza vesile olsun dileğimle.

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

09.05.2020

Kaynak: https://books.google.com.tr.