SADECE 10 saniye

Evrende zaman kavramının göreceli olduğunu biliyoruz hepimiz.

Bu tezi savunan Einstein'ın İzafiyet Teorisi’ne göre; zamanı algılama biçimimiz bulunduğumuz yer, hareket şeklimiz ve hızımıza göre değişiyor.

Yeri geliyor 1 saat kısacık bir an gibi algılanıyor.

Yeri geliyor 2 saniye bitmek bilmeyen bir süreymiş gibi bizi zorluyor.

Ama öyle ya da böyle hepimizin yaşam hanesinde zaman kavramı son derece önemli.

Şimdi böylesi bir zaman aralığına yakından bakacağız sizlerle.

Önümüzde sadece 10 saniye olduğunu var sayalım.

Kısacık bir zaman aralığı aslında.

Gelin görün ki bazı şeyler için o kadar uzun ki.

Ama önce dünyamızdaki her canlı için vazgeçilmez olan ve hayata tutunmasını sağlayan en önemli elementlerden bir tanesini hatırlayalım.

Oksijen.

Üç bilim insanı tarafından farklı tarihlerde ve farklı coğrafyalarda keşfedilmiş.

Atom numarası 8.

Kendisi bir ametal.

Renksiz, kokusuz ve tatsız bir gaz.

Bu gaz atmosferimizdeki diğer gazlarla muhteşem bir denge içinde.

%21 oranındaki oksijene, %77 oranında azot ve %2 oranında diğer gazlar eşlik ediyor.

Ne bir eksik, ne bir fazla.

Her şey olması gerektiği gibi yerli yerinde.

Bu sayede dünya üzerindeki canlılar nefes alıyor, su ve besin ihtiyaçlarını karşılıyor.

Ancak oksijenin olmaması durumunda her şey bir iskambil kule misali darmadağın oluyor. bir başka deyişle o muhteşem denge kendini adeta yok ediyor.

Nasıl mı?

Bilim insanları sadece 10 saniye için oksijenin kaybolması halini araştırdıklarında; dünya genelinde pek çok felaketin olabileceğini ortaya çıkarmış.

Öncelikle dünya genelindeki sular; okyanuslar, denizler, göller, nehirler, kısaca tüm su kütlesi anında kayboluyor. Çünkü oksijen olmayınca; suyu oluştururken oksijenle birleşen hidrojen gazı en hafif element olarak uçuyor ve bir daha geri dönmüyor.

Sonuçta su yok oluyor.

Ama bununla beraber diğer felaketler de birbirini izliyor.

Oturduğumuz beton binalar, barajlar, kuleler özetle betondan yapılan her şey toz gibi dağılıyor. Çünkü betona bağlayıcılık özelliğini kazandıran ana bileşenlerinden bir tanesi oksijen. Bu bağlayıcılık ortadan kalkınca beton sadece bir tozdan ibaret kalıyor.

Bu arada binalarda ve hayatımızın her alanında yer alan metaller birbirine bağlanmaya başlıyor. Çünkü normal şartlarda metal parçaların üzerinde; onların birbirine bağlanmasına engel olan; oksidasyon tabakası oksijen olmadığı için oluşamıyor.

Hava basıncının yüzde 21'ini oluşturan oksijen birden ortadan kaybolduğunda, basınçtaki bu şiddetli değişiklik iç kulağımızın patlamasıyla sonuçlanıyor.

Araçların çalışması duruyor. Havada seyir halinde olan uçaklar, sadece 10 saniye için havada kalıp, ardından yere çakılıyor. Pistteki hiçbir uçak kalkış yapamıyor.

Güneşin zararlı ışınlarından korunmamıza yardımcı olan ozon tabakası (ki ozon 3 oksijen atomlu bir element) olmayacağı için, dünya ısınırken, canlılar korumasız kalıyor.

Yer kabuğunun yüzde 45'i oksijenden oluştuğuna göre; oksijen birdenbire yok olduğunda yer kabuğu geriye pek bir şey kalmayana dek kırılıp parçalanmaya başlıyor. Bu ise tüm canlıların binlerce metrelik serbest düşüşe geçeceği anlamına geliyor.

Dünyada bunlar olurken; vücut ağırlığımızın yüzde 60'ını oksijen oluşturduğu için bir anda küle dönüşüyoruz. Yani bizler de yok oluyoruz.

Kısacası dünyada yaşam bitiyor.

Sadece 10 saniyede.

Dünyamızı, oluşumunu incelediğimiz her an yaşam dengesinin düzeni karşısında şaşırıp kalıyoruz.

Öyle değil mi?

Çiçeklerin renginden, kokusundan, albenisinden hayvanların çeşitliliğine; gözle göremediğimiz canlılardan sadece yağmur sonrası çıkan salyangozlara kadar her şeyde muhteşem bir uyum var.

Üstelik bir tanesinin eksikliği bir başkasının hayata tutunmasını engelliyor. Fazlalığı ise bambaşka sorunlar doğmasına sebep oluyor.

Bu nedenle bence hayatı, hayatın dengesini ve uyumunu hep minnettarlıkla hatırlamamız gerekiyor.

Yaşam hepimize bir hediye, süresi her ne olursa olsun.

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

15.04.2024

Kaynaklar: https://www.sondakika.com; https://www.yenisafak.com.