İNSAN OLMAK mı VAR OLMAK mı?

 

Zor bir soru olduğunun farkındayım.

Hele hele insan olmayı dahi, doğru dürüst beceremediğimiz bir gerçek iken.

Üstelik içimizden ‘her ikisi birden’ demek istiyor iken.

Şair ve yazar Fahri Erdinç; Ege’nin bir kasabasında geçen otuz yıllık yaşam dilimini anlattığı ‘Acı Lokma’ isimli romanında şöyle der;

‘’Düşünebildikçe insansınız, sevebildikçe varsınız.’’

Evet bana bu yazıyı yazdıran ve üzerinde düşünmemi sağlayan bu sözlerdi işte.

İnsan olmak ve bu arada var olduğunu hissetmek.

Aradaki ince çizgiyi bir balerin edasıyla adımlarken, zarafetin konfeti misali başımızdan dökülmesine olanak sağlamak gerekiyor.

Kolay mı?

Maalesef değil.

Düşünmek var olduğumuzun, insan olduğumuzun en güzel göstergesi. Düşündükçe, araştırdıkça, paylaştıkça çoğalıyoruz. Kendi zenginliğimize zenginlik ekliyoruz.

Var olmaktan söz edip de Milan Kundera’nın ünlü klasiği ‘Var Olmanın Dayanılmaz Hafifliği’ ni anmamak olmaz sanırım. İnsanı düşünmeye adeta zorlarken dünyayı ve yaşamı anlamamızı kolaylaştırıyor. Olaylar karşısındaki tepkiler kadar tepkisizliği, kararlılık kadar kararsızlığı, tüm bunların toplumsal ön yargılarla olan bağını irdelemek mümkün satırlarında.

Elbette bunlara ek olarak sevmeyi, ama gerçek anlamda sevmeyi biliyorsak var oluyoruz.

İşte bunu hissedebilmek muhteşem olmalı.

Bana insanın yüreğine güneşin doğmasını anımsatıyor.

Ve tam bu noktada aklıma Brezilyalı yazar Paola Coelho’nun şu satırları düşüyor.

‘’Güneşin, denizlerin, rüzgarların enerjisinden yararlanabiliriz. Ancak, insanoğlunun sevginin enerjisinden yararlanmayı öğrendiği gün, ateşin keşfedildiği gün kadar önemli olacak.’’

Peki nasıl başaracağız sevgiye tutunmayı ve böylece var olmayı?

Davranış bilimleri konusunda çalışma yapan uzmanlar, davranışlarımızın çoğunda tetikleyici olan önemli bir duygudan söz ediyor.

Bu öyle bir duygu ki; yaşamamız için gerekli olan temel ihtiyaçlarımızdan sonraki ilk sırada yer alıyor.

Kendi değerimizin farkında olmak.

Kendimizi değerli hissetmek.

Peki kaç kişi kendi değerinin gerçekten farkında ve işe kendini sevmekle başlıyor?

Keşke bu sayı için çok diyebilseydik.

Ne yazık ki değil.

Kendimize sevgi duymadığımız halde, sevilmek isteyenlerimizin sayısı bir o kadar fazla oysaki.

Ne kadar acı öyle değil mi?

Bilmemiz gereken en önemli nokta bu muhteşem hissin gelip geçici olmaması. Eğer kendi değerimizi koşullara bağlamışsak vay halimize.

Çünkü o koşullara bağlı şartlar değişim gösterince bunun üzerine inşa ettiğimiz değerlilik hissimiz yara alacak. Başkalarının onayına ihtiyaç duyduğumuz her destek ayağımızın altından kayacak. Ve biz her defasında kendimizi daha değersiz hissedeceğiz.

Halbuki kendi öz değerimiz kendi içimizde saklı. Hiç istisnasız her birimizin ki özel ve muhteşem.

Yeter ki bunun farkında olalım.

İşe kendimizi sevmekle başlayalım.

Gerisi çorap söküğü gibi gelecek, ben buna inanıyorum.

Düşüncelerimizin farkındalığında, kendi öz değerimizin ışığında kalbimizdeki sevgiyle özgürüz.

Her şeyden ve herkesten.

Bunu hissettiğimiz gün, hem insan olduğumuzu hem de var olduğumuzu yaşama fısıldayabiliriz.

Yolumuz uzun mu yoksa yaklaşıyor muyuz?

İnanın buna verecek net bir yanıtım yok hala.

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

27.05.2022

Kaynaklar: https://www.uplifers.com; https://www.kitapyurdu.com; Var Olmanın Dayanılmaz Hafifliği- Milan Kundera.