BİR GEZİ, İKİ FARKLI YÜZ (1)

İnsanoğlu ne garip; sırası geldiğinde sevinci ve hüznü bir arada yaşayabiliyor. Mutlulukla gülümserken, birden bire gördüğü bir manzara karşısında içinin burkulmasına mani olamıyor. Tıpkı benim birkaç yıl önce uzak bir ülkeye yaptığım bir sene sonu yolculuğu sırasında hissettiklerim gibi. Şimdi sizlere bu geziden ve onun iki farklı yüzünden bahsetmek istiyorum.

Yeni yılı karşılamaya saatler kala, evimden kilometrelerce uzakta; dilini, kültürünü, insanlarını bilmediğim yabancı bir ülkedeyim. Evimden ayrı ama sevdiklerimle bir aradayım. İlk defa yeni yılı dünyanın dört bir yanından gelmiş; renkleri farklı, dilleri farklı ama gönüllerinin sevgi dolu olduğuna inandığım insanlarla bir arada karşılayacağım.

O gün herkeste bir telaş var; herkes geceye en iyi şekilde hazırlanmanın peşinde. Kocaman bir markette, her zaman olduğu gibi çok sevdiğim meyve reyonlarının önündeyim. Evlerine şans getirsin diye meyve alan ve birbirleriyle sohbet eden insanlar dikkatimi çekiyor. Her biri birbirinden farklı renkte, görüntüde olan egzotik meyvelerin görüntüsü karşısında ise adeta mest oluyorum. Bazılarını hayatımda ilk defa gördüğüm bu meyvelerin hepsinden almak, hatta evime döndüğümde sevdiklerimle paylaşmak istiyorum. Bir yandan tatlarını merak ediyorum; bir yandan da nasıl yeneceğini anlamaya çalışıyorum. Sert kabuklarının ve rengarenk görüntülerinin altında gizli lezzetler olduğunu biliyorum. Alışveriş yapanların sohbetine katılıp her birinin tek tek inceliklerini öğreniyor, yapılan ikramları geri çevirmeden tatlarına dahi bakıyorum. Aşina olup sevdiklerimin yanında, hayatımda ilk kez tattığım bir kısım egzotik meyve beni öylesine mutlu ediyor ki… Adeta çocuklar gibi seviniyorum.

Bir yabancı ülkeyi gezmenin, gezerken insanlarını yakından tanımanın, yöresel tatlarını denemenin mutluluğu birbirine karışıyor ve içimdeki coşku katlanarak artıyor. Her bir anın farkına vardığım, doyasıya tadını çıkardığımı hissedip kendimi çok şanslı hissediyorum.

Henüz birkaç gün öncesine kadar evimdeyken önümüzdeki günleri nasıl geçireceğimi merak ediyor, için için sabırsızlanıyordum ama şimdi yaşadıklarımla, bu sabırsızlık yerini yeni şeylerle karşılaşmanın ve öğrenmenin heyecanına bıraktı. Bu gece saat tam 24.00’de dünyanın merkezinde olacağım ve bir yanımda çekik gözlüler; bir yanımda siyah tenliler; öte yanımda inançları gereği sadece gözleri görünen tamamen çarşafa bürünmüş kadınlar; hemen yanlarında sıcak havaya uygun, beyaz uzun giysileri ve başlarında statülerini belirleyen beyaz örtüleri ile erkekler; onlara tıpatıp benzeyen erkek çocukları; bir başka yanımda beyaz tenli, soğuk bakışlı insanlar… Yani tüm ırkların en güzel örnekleriyle bir arada yeni bir yılı karşılayacağız; birbirimize dillerimizi bilmesek de mutlu yıllar dileyip kim bilir belki de kucaklaşacağız.

Böylesi hoş bir mozaiğin parçası olduğu için kendimi çok şanslı hissediyorum. Gezmeyi, yeni şeyler öğrenmeyi, yeni yerler ve insanlar tanımayı çok seviyorum. Her ne kadar çaresizliğe, acımasızlığa şahit olsam da tüm bunların hayata bakışımızda etkili olduğunu; elimizdekilerin kıymetini daha iyi anlamamızda adeta mihenk taşları yerine geçtiğini biliyorum.

Yabancı ülkelere yaptığım her gezi sonrasında olduğu gibi yuvama dönüşümde ise içimi bambaşka bir sevinç ve heyecan kaplıyor. Bir kez daha canım ülkemin, dünyanın en güzel ve en yaşanılası yeri olduğunu anlıyor ve ona olan sevgimin her ayrılıkta katlanarak arttığına bir kez daha tanık olurken tebessüm ediyorum.

Ama ya bu güzel gezinin diğer yüzü? (devamı diğer yazımda)

Belgin ERYAVUZ