Hayatta böyle bir şeydir işte, tıpkı değerli bir cam eşyanın ellerinizin arasından kayıp düşüvermesi gibi kayıverir parmaklarınızın arasından, tutamazsınız. Nasıl olduğunu anlayamadan yere düşer ve düştüğü anda tuzla buz olur, deyim yerindeyse bin bir parçaya ayrılır. Kulaklarınızdan o ses, gözlerinizden o an hiç silinmez. Unutamazsınız kolay kolay. Her kaybedilende olduğu gibi içinizde bir hüzün, midenizde bir yanma ve boğazınızda bir yumruk oturmuş gibidir. Gözleriniz nemlenir. Ellerinizin titremesine mani olamazsınız ve siz kaybettiğiniz o değer için her ne olursa olsun üzüntü duyarsınız. Elinizde kırık cam parçaları, yüreğinizde tarifi zor bir sızı kalakalırsınız oracıkta yalnız.
Başa gelen her olayda mutlaka bir hayır vardır diye kendinizi avutsanız da, o ilk anlarda bu kaybedişin hayrının nerede ve nasıl olduğunu bir çözemezsiniz. Kim bilir belki çok sonraki zamanlarda anlayacağınız bir şeylerin belirtileridir ama o an için değil. Zaten her kötü olayın her kaybedişin yaşandığı o anlarda; nedenini ve ilerde bizi başka olaylara hazırlama konusunda bir öncü olduğunu bilebilseydik, hayat çok daha kolay ve yaşanılası olmaz mıydı? Ama değil. Bu tarz acı bir ders ve sonucunda edindiğimiz tecrübe ancak çok sonra, aradan hayli zaman geçtikten sonra anlaşılır. Hayatınızdaki film kareleri yavaş yavaş yerine oturdukça belirginlik kazanır. Üç aşağı beş yukarı aslında hepimiz için buna benzerdir yaşananlar, sizce de öyle değil mi?
Hepiniz sevgiyle kalın.
Belgin ERYAVUZ
04.07.2007
Morano Adası-ITALYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder