Son veli toplantımdı. Toplantı bittiğinde içimde mutlulukla beraber hüzün de vardı. Çünkü bu da bitmişti. Mutluydum; kızım liseyi bitiriyordu ve ben hala yılların nasıl bu kadar hızlı geçtiğine inanamıyordum.
Anneler, babalar çocukları okula başladığında onlarla okullu olur. Yepyeni bilgilerin ışığında, her yıl bir üst sınıfa geçer, mezuniyet basamaklarını ağır ağır tırmanır. Her sene yapılan veli toplantılarına ise büyük bir heyecan ve mutlulukla katılır. Öğretmenlerin çocuğu hakkında söylediği güzel ifadeler karşısında gurur duyar. Öyle ki içi içine sığmaz adeta. Çünkü bu yaşanan çok özel ve naif bir duygudur.
Bunu seneler öncesinden anne babasına yaşatan çalışkan bir öğrenciydim. Onların benimle gurur duyduklarını görmek daha o yaşlarımda beni çok mutlu ederdi tabii ki. Ama aynı zamanda büyük bir teşvik olurdu. Her yıl çıtamı daha da yükseltir, çok daha iyi olmak adına daha sıkı çalışırdım.
Bu durum üniversiteyi bitirmeme kadar devam etti. O zamanlar rahmetli anneciğim “dilerim aynı güzelliği sen de kendi çocuklarında yaşarsın; benim seninle gurur duyduğum gibi sen de onlarla gurur duyarsın” dilekleri dün gibi aklımda. Ve şimdi aynı mutluluğu ben de kızımla yaşıyorum. Onunla ben de gurur duyuyor; çalışkanlığının ötesinde sevgi dolu, yardımsever bir çocuk yetiştirmenin mutluluğunu yaşıyorum. Ve şimdi ben de aynı dilekleri kızım için söylüyorum.
Bunu hissettirdiği, bu güzelliği bana yıllarca yaşattırdığı için de kızıma tüm kalbimle teşekkür ediyorum.
Biz anne babalar, çocuklarımızın okul çağı geldiğinde koşar adım okula gider, onlarla adeta bir bütün olur ve hecelerden başlayarak yeniden öğreniriz. Her sene eski bilgilerimizi hatırlamanın mutluluğunu yaşarken, eğitim sisteminin hala yavan ve eksik olmasının sıkıntısını yaşarız.
Ama yine de güzeldir çocuklarımızla okullu olmak, onlarla mezuniyetlere imza atmak. Şu anda bu satırları okuyan kim bilir kaç kişi var okullu olan. Kimisi ilkokul birinci sınıfta henüz, kimisi lise ikide, ya da üniversiteyi bitirmiş ve o eski günleri yâd etmekte.
Anne ya da baba olmanın en güzel yanı da bu değil mi zaten. Gözlerinizin önünde minicik bir tohumun filizlendiğini, yeşerip mis kokulu çiçekler açan bir ağaca dönüştüğünü görmek. Sizin de katkılarınız, desteğiniz varsa eğer gururlanmak, mutluluk gözyaşları dökmek en doğal hakkınız.
Bu yazıyı dört sene önce bir bahar günü kaleme almışım. Şimdi kızım üniversitenin son basamağında. Gururum, mutluluğum ise çok daha fazla. Çünkü kızımla beraber kep fırlatacağımız ve üniversite mezunu olarak hayata atılan bir evlat sahibi olacağım günlere az kaldı.
Ben kendi okul yıllarımda aldığım okul zevkini, kızımın eğitim hayatıyla daha da taçlandırdım. Onunla paylaştığım her şey, birlikte öğrendiğimiz her yenilik beni fazlasıyla mutlu etti.
Şimdi üniversiteden bir kez daha mezun olma zamanı. Ama size bir şey itiraf etmeliyim ki; mühendis annesi olmak, mühendis olmaktan çok daha gurur vericiymiş.
Darısı tüm anne babaların başına.
Sevgiyle kalın.
Belgin ERYAVUZ
15.04.2007
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder