ÇÖZÜM MUTLAKA VARDIR (1/2)

Hayatın akışı içinde yaşadığımız öyle problemler oluyor ki bazen. Hani hiç çözümü yokmuş gibi çaresiz hissediyoruz kendimizi.

Öyle değil mi?

Oysaki her ne olursa olsun, yaşanan her zorluğun bir çözümü var. Üstelik çözümler genellikle en basit yaklaşımlarda. Aslında sorun bile yok. Sadece bizim bakış açımız ve biçtiğimiz bir paye var. Hepsi o kadar.

Bu satırları okur okumaz beyniniz hemen devreye girecek ve sorunlarınızı size bir kez daha hatırlatacak. Biliyorum.

İşte bunun için gelin; Tibet dağlarına mini bir yolculuk yapalım. Guruların, üstatların diyarında biraz gezinelim.

Günlerden bir gün; bir manastırda üstadın başdanışmanı hayata veda eder. Üstadın, kendisine bu görevde yardım edecek birini seçmesi gerekir.

Hemen bir toplantı yapar. Etrafını çeviren öğrencilerine durumu açıklar. Bir problem sorar. Ve ekler; çözen kişi kendi başdanışmanı olacaktır.

Öğrencileri heyecanla soruyu bekler.

Üstad sehpanın üzerine, içinde güzel bir gül bulunan antika bir vazo koyar.

‘İşte probleminiz.’ der ve susar. Gözlerini yumarak beklemeye başlar.

Herkes gülün zarifliğine, vazonun güzelliğine hayran olmuştur. İşte bu arada problemin gerçekten ne olduğunu gözden kaçırırlar. Derken içlerinden bir tanesi, birden ayağa kalkar. Elinin tersi ile vazoyu yere savurur.

Üstad gözlerini açar. Ve bu hareketi yapan talebesini başdanışmanı olarak atar.

Tüm bu olanlardan bir şey anlamayan öğrenciler şaşkındır. Bunun üzerine üstad açıklamasını yapar.  

Problemi çözen öğrencinin; kendileri gibi problemin detaylarında oyalanmadığını; sadece probleme odaklanarak; basitçe çözüme ulaştığını söyler.

Gerçekten de hepimizin yaptığı bu değil mi?

Hayatta karşımıza çıkan problemlerde; detaylara kendimizi kaptırıyor ve çözümden uzaklaşıyoruz. Alışkanlıklarımız, mutlaka yapmak isteklerimiz gün geliyor hayatımızda sorunlar çıkarmaya başlıyor.

Ancak bizler soruna odaklanacağımıza oyalanıyoruz gereksiz yerlerde. Üstelik cesaretimiz de yok ki onları elimizin tersiyle savurup atmaya. Neden mi? Kim bilir belki kalbimizi okşadığı için, belki de düzenimizin bozulmasından korktuğumuz için.

Oysa çözüm her zaman en basitte. Belki de tek bir hamlede. Belki de sadece bizim bakış açımızda. İşte bu nedenle çözüme odaklanmamız şart. Cazibeler aklımızı çelse de; detaylar ilgimizi çekse de; çözüm en basitte.

Peki neden pireyi deve yapıyoruz dersiniz? Bir başka deyişle minicik problemleri devasa zannedip altında eziliyoruz? (devamı 2/2’de)

Sevgiyle kalın.

Belgin ERYAVUZ

03.11. 2015