26 Ağustos 2010 Perşembe

GÖZYAŞLARI BİLE SESSİZ



İnsan zaman geliyor öylesine büyük ve değişik dertlerle karşılaşıyor ki; o anda ne yapacağını, nasıl hareket edeceğini bilemiyor. Hatta yaşadıkları ile arasında sanki bir sis tabakası varmış gibi olaylara sadece bakakalıyor. Eli, ayağı adeta tutmaz oluyor. Ne yapması gerektiğini bilemiyor, hatta neyi nasıl düşünmesi gerektiğini bile kestiremiyor. İşte o anda gözyaşları sessizce yanaklarından süzülüyor usul usul.

Paylaşamıyor dertlerini, kimselere içini açamıyor. Bunca zamana kadar çevrenin ne diyeceğine zerre kadar değer vermezken, şimdilerde kafasında binlerce soru işareti uçuşuyor. ‘ Yok’ diyor ara sıra ‘yok, hiç önemli değil insanların yargılamaları, bilmeden atıp tutmaları ‘ Ama bu kendinden emin halleri pek uzun sürmüyor. Çaresizlik öyle bir kıskacına alıp sıkmış ki bedenini, ruhuna bile söz geçiremiyor.

İçindeki bunca fırtınaya rağmen gözyaşları sessizce yanaklarından süzülüyor usul usul. Süzülüyor ama içini ferahlatmıyor. Bu karabasanı, bu omuzlarına bir anda çöküveren tonlarca ağırlığı hafifletecek, azıcık nefes almasını sağlayacak hiçbir şey bulamıyor.

Bir çözüm… bir çözüm bulmalı. Bunca senenin emeğine yazık olmamalı. Geçirdiği uykusuz gecelerin, sabırla beklemelerin, yaşayamadığı hayallerin, kendini hiçe sayarcasına yaptığı koşturmaların bir ödülü olmalı mutlaka.

‘Hayat bu kadar zalim olamaz.’ diye geçiriyor içinden.

Dudaklarında bir şarkı mırıldanırken belli belirsiz; Barış Manço’nun o muhteşem şarkısı anlam buluyor yaşadıklarında ve haykırıyor sessizce Tanrıya. ‘Allah’ım güç ver bana, sığındım sana…’

Gözyaşları sessizce yanaklarından süzülüyor usul usul…içindekileri yok etmek istercesine dur durak dinlemeden.

Bir umut, evet bir umut olacaktı içinde bir yerlerde; hani en zor şartlar için sakladığı. Şimdi tam zamanı işte. O umuda sarılmanın, o minicik filizi ihtimam gösterip sevgiyle büyütmenin.

Geçecek, elbet geçecek tüm sıkıntılar ve bir de bakmışız ki o minicik umudumuz kök vermiş; gülümseyerek çiçek açacağı günleri müjdelercesine.

Sevgiyle kalın, umutsuz kalmayın.

Belgin ERYAVUZ
06.03.2009

2 yorum:

  1. ÇOK TEŞEKKÜRLER BELGİN ABLA,

    ÖYLE GÜZEL ANLATMIŞSINZ Kİ İÇİMİZDEKİLERİ.. DERTLERİMİZ BAZEN BİZİ YİYİP BİTİRİYOR. BAŞKALARINA ANLATAMIYORUZ. BU DA BİZİ İÇİNDEN ÇIKILMAZ BİR HALE SOKUYOR. SİZİN DE DEDİĞİNİZ GİBİ GÖZYAŞLARIMIZ SÜZÜLÜYOR YANAKLARIMIZDAN SESSİZCE... BU UMUTSUZLUĞUMUZ BİZİM BEDENİMİZE VE SAĞLIĞIMIZA DA YANSIYOR.

    HER ZAMAN UMUDA DOĞU GİDEN BİR YOL AÇIKDIR. O YOLU KAYBETMEYELİM.. BAKIN O UMUT BİZİ BEKLİYOR.. HADİ O UMUT YOLUNA ADIM ATMAYA BAŞLAYALIM.........

    HİÇBİR ZAMAN DERTLERİMİZİ İÇİMİZE ATMAYALIM, BAKIN O UMUT YOLU AÇIK. NE BEKLİYORSUNUZ.. GİRİN O YOLA...

    SEVGİLERİMLE,

    MURAT ARSLAN

    YanıtlaSil
  2. belgin hanım illaç gibi geldin bana hayırlı bayramlar sana

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...